کد مطلب:113893 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:144
2- انتخاب یك واقعیت از كمال خواهی در موجودات «مثل [صفحه 169] نمونه های یاد شده در طرح خلقت نگری» 3- آوردن برخی از نمونه ها و بحث و بررسی در پیرامون آن تا دل ها و فطرت های سالم را در پرتو نمونه های زیبا و شگفتی آور كمال خواهی موجودات بحركت و تفكر صحیح وا دارد. در رابطه با واقعیت «كمال خواهی» از نظر فیزیكی می فرماید: فمن هداك لاجترار الغذاء من ثدی امك و عرفك عن الحاجه مواضع طلبك و ارادتك (ای انسان، چه كسی تو را در مكیدن شیر از پستان مادرت هدایت نمود؟ و چه كسی تو را به جایگاه آنچه را كه می خواستی آشنا نمود؟)[1]. امام (ع) در این دیدگاه كمال خواهی را در چهره های گوناگونش مطرح می كند از دانه ای كه دل زمین را می شكافد از نوازد پرندگان و خزندگان كه پس از بیرون آمدن از تخم بسوی مادر یا آب یا دشت و صحرا در حركتند از حركت و تلاش هر جنبنده ای كه بطرف غذا و نیازهای طبیعی خود انجام می دهد و آن را در سفره ی گسترده ی الهی می یابد. از اجرام و افلاك آسمانی كه بسوی اهداف تكاملی در حركتند از سیر تدریجی و تكاملی نطفه در رحم مادر و دوران جنین، كه می فرماید: ایها المخلوق السوی و المنشا المرعی فی ظلمات الارحام و مضاعفات الاستار بدئت من سلاله من طین و وضعت فی قرار مكین الی قدر معلوم و اجل مقسوم تمور فی بطن امك جنینا لا تحیر دعاء و لا تسمع نداء ثم اخرجت من مقرك الی دار لم تشهدها[2]. [صفحه 170] (ای انسانی كه با اندامی متناسب در محیط محفوظی آفریده شده ای، در تاریكی های رحم و در پرده های تو در تو، آفرینش تو از عصاره ی گل آغاز شده و در جایگاه ارام قرار داده شدی تا زمانی مشخص و سرآمدی معین حركت كردی، در آنهنگام كه چنین وضعی داشتی و در رحم مادرت بودی، نه قدرت پاسخگوئی داشتی و نه صدائی می شنیدی، سپس از این جایگاه به محیط دیگری منتقل شدی كه آن را مشاهده نكرده بودی) 4- استخراج جوانب مهم كمال خواهی و واقعیت های موجود در آن مانند: الف- اصل كمالات و حدود و ضوابط آن ب- حركت و تلاش حساب شده ی همه موجودات بسوی كمالات واقعی ج- اصل هدایت موجودات بسوی كمالات و حدود تكاملی 5- اثبات عجز عقول بشری و نتیجه گیری و اعتراف واقع گرایانه امام با طرح چند سئوال در برابر نمونه های روشن كمال خواهی عجز عقول بشری را اثبات و آن ها را به وجود آفریدگار هدایت كننده ی بكمالات راهنمائی می فرماید. می فرماید: چه قدرتی اینهمه كمالات و اندازه های تكاملی و ضوابط و مقررات آن را آفرید؟ چرا و چگونه تمام پدیده ها بسوی اهداف تكاملی در حركتند؟ و چه قدرتی آن ها را اینگونه هدایت و راهنمائی فرمود كه هر موجود می داند باید بسوی كمالات خاص خودش حركت كند؟ چگونه كل نظام هستی در اصل كمال خواهی منحرف نمی گردند؟ و همه به سوی تكامل و حدود و اندازه های آن در حركتند؟ در این مرحله، امام علی (ع) عقل و فكر و فطرت های سالم را [صفحه 171] به تفكر و ارزیابی صحیح فراخوانده و همه را به واقعیت های موجود و آفریدگار كمالات رهنمون می گردد و می فرماید: هیهات ان من یعجز عن صفات ذی الهیئه و الادوات فهو عن صفات خالقه اعجز و من تناوله بحدود المخلوقین ابعد[3]. (هیهات، آن كس كه از توصیف موجوداتی كه دارای شكل و اندامند و اعضاء و پیكرند، ناتوان است، از توصیف خالق خویش عاجزتر و ناتوانتر خواهد بود و از شناخت او از طریق صفات مخلوقین دورتر است) 6- اثبات مبانی اعتقادی و اهداف آموزشی در پرتو واقعیت های اصل كمال خواهی
1- امام (ع) بطور مستقیم وارد مباحث عقیدتی مورد نظر نمی گردد.
صفحه 169، 170، 171.